Sterke vrouwen, wilde dieren en heel veel schoenen

  Reacties

21 november 2017Vrijwilligerswerk, Afrika, Tanzania, Microkrediet

Onze content creator Julia, die vanuit Kaapstad voor het Nederlandse kantoor van Projects Abroad werkt, bracht een week in Tanzania door om projecten te bezoeken en vrijwilligers te interviewen. In deze blog schrijft ze over haar ervaringen.

Tijdens de voorbereiding van mijn reis naar Tanzania kwam ik vooral veel foto’s van safari’s, wilde dieren en spectaculaire zonsondergangen tegen en ik zal niet ontkennen dat deze foto’s mijn verwachtingen enigszins gekleurd hadden. Een deel van de verwachtingen kwam echter al uit, voordat ik goed en wel in mijn bestemming Arusha aangekomen was. Zo zag ik door het vliegtuigraampje savanne zover mijn oog reikte, zat de helft van de passagiers met bergschoenen in het vliegtuig (klaar om de Kilimanjaro te beklimmen) en stond – eenmaal geland – de parkeerplaats van het vliegveld vol met 4x4 safari auto’s.

Tijdens mijn verblijf in Arusha kwam ik erachter dat de natuur, wilde dieren en het uitgestrekte landschap inderdaad een belangrijk deel uitmaken van Tanzania, maar dat er natuurlijk nog veel meer is. Projects Abroad werkt sinds 2009 in Tanzania en runt in zowel Arusha als in Dar es Salaam veel verschillende projecten. Samen met onze lokale staff heb ik onder andere ziekenhuizen, dagopvangcentra en scholen bezocht waar onze vrijwilligers werken. Ik heb zoveel projecten gezien en inspirerende mensen ontmoet, dat het moeilijk is om de hoogtepunten te kiezen, want dat zijn er namelijk heel veel. Er waren echter een aantal dingen die er voor mij bovenuit staken.

Sterke vrouwen

Zo ontmoette ik een van de vrouwengroepen die deelneemt aan het Microkrediet project. De vrouwen in deze groep komen wekelijks bij elkaar voor trainingen en om hun kasboeken te laten checken door de vrijwilligers. Hoewel ze allemaal hun eigen onderneming hebben, bijvoorbeeld in kleren, batik stoffen of juwelen, zijn ze als groep verantwoordelijk voor het terugbetalen van de leningen die zij van Projects Abroad hebben ontvangen. Je merkt dat de vrouwen elkaar door dik en dun steunen en het is bijzonder om te zien hoe een kleine lening en de juiste training een wereld van verschil kan maken. Wat een energie hebben deze vrouwen! Dankzij dit project zijn zij veel zelfstandiger en hebben bovendien een ‘tweede familie’ met wie ze kunnen leren, lachen en over de soms lastige thuissituaties kunnen praten.

Tijdens mijn bezoek aan dit project ontmoette ik ook de Nederlandse vrijwilliger Claire, die tijdens haar tussenjaar deelneemt aan enkele projecten in Tanzania en Ghana. Het was heel inspirerend om Claire aan het werk te zien, de leuke interactie tussen haar en de vrouwen en om van haar te horen hoe zij het ervaart om vrijwilligerswerk te doen op dit project. Ook mocht ik nog even mee naar haar gastgezin, waar ik heel hartelijk werd ontvangen en de meest verse avocado uit mijn leven heb gegeten.

Wilde dieren

Een tweede hoogtepunt was het bezoek aan het Cultuur & Samenleving Maasai project in Endulen. Dit dorp is gelegen in het beroemde Ngorongoro National Park. Vanaf Arusha is het zo’n 4 uur rijden tot aan het hek van dit natuurreservaat, maar de rit is absoluut geen straf want je doorkruist allemaal prachtige landschappen en je rijdt door kleine, landelijke dorpjes. Eenmaal in het park is het nog zo’n 1,5 uur rijden (over heel hobbelige wegen) naar Endulen, maar we namen een omweg en reden dwars door de krater. Dit was – dus toch! - een safari volgens het boekje! Ik heb nog nooit zoveel wilde dieren bij elkaar gezien: leeuwen, zebra’s, olifanten, nijlpaarden, buffels, honderden gnoes en nog veel meer verschillende dieren.

Eenmaal uit de krater vervolgden we onze weg naar Endulen. Vanuit de auto – inderdaad, een echte 4x4-safari auto – zagen we de boma’s (omheinde leefgemeenschappen waar families samenleven met hun vee) van de Maasai gemeenschappen. De zon ging bijna onder en jonge herders dreven de geiten en koeien terug naar de kraal. Af en toe liep er een zebra tussen het vee. Toen we Endulen binnen reden, wandelden giraffen naast onze auto en ’s nachts hoorde ik een leeuw brullen. Van vader Albano, de lokale katholieke missionaris met wie we nauw samenwerken, en de lokale vrijwilligers coördinator Mepu leerde ik meer over de manier van leven in dit Maasai dorp. Het is een hard leven, waarin droogte en gebrek aan voldoende drinkwater aan de orde van de dag zijn. Er is soms meer sprake van ‘overleven’ dan van ‘leven’. Deze overlevingsstrijd gaat echter nauwelijks ten koste van de natuur. Daar waar wij in Nederland de natuur naar onze hand zetten, leven de Maasai in harmonie met de flora en fauna. Deze waardering voor de natuur vond ik heel speciaal. Als je – net als ik - opgegroeid bent in een stedelijke, Westerse samenleving, dan is het immers gemakkelijk om te vergeten waar we eigenlijk vandaan komen!

Heel veel schoenen

Tot slot vond ik het heel leuk om het dagelijks leven in Arusha mee te maken. Eén van de meest opvallende dingen was dat er overal handel wordt gedreven. Mannen én vrouwen hebben winkeltjes of spreiden op straathoeken of marktpleinen een kleed uit en verkopen verse groenten, fruit, vis, kleren, huishoudartikelen en opvallend veel schoenen! Hoewel het redelijk vroeg donker wordt - rond 19.00 uur - en er niet overal straatverlichting aanwezig is, belemmert dit de handelsgeest geenszins! De dalla dalla’s (minibusjes) scheuren tot laat over de straten en niemand is te beroerd voor een praatje.

Ik vond het ook bijzonder om te zien hoe vrijwilligers zich snel thuis voelen in deze stad, zich inzetten op een van de vele vrijwilligerswerk projecten en tegelijkertijd nieuwe vriendschappen sluiten (bijvoorbeeld Iris en Rochelle, die samen op het geneeskunde project werkten).

Een week was natuurlijk veel te kort om dit bijzondere land goed te leren kennen, maar dankzij alle inspirerende mensen die ik heb mogen ontmoeten, heb ik in ieder geval het gevoel ik dat Tanzania een klein beetje beter begrijp. Asante sana!

• « Nieuwere artikelen
• Blog startpagina
• Oudere artikelen »