Met je hele kroost op vrijwilligersproject in het buitenland
Steeds vaker komen er verzoeken binnen van ouders die graag samen met het gezin vrijwilligerswerk in het buitenland willen doen. En wij begrijpen dat wel! Want wat is er nou mooier dan je kinderen op jonge leeftijd de wereld te laten zien, samen een impact te maken en hen meer te leren over andere culturen? Zo kwamen wij vorig jaar in contact met de familie Fatan, die samen besloten om aan meerdere projecten deel te nemen en zo hun steentje bij te dragen. We spraken met de vader van dit avontuurlijk gezin.
Het idee begon bij de vader van het gezin, Bart Fatan uit Hasselt, België. Als afdelingsmanager voor een bedrijf in de automobiel industrie heeft hij het ontzettend druk. Hij wilde daarom even een stap terugzetten en iets betekenisvols doen. Hij zocht naar alternatieve ideeën, waar hij en zijn gezin iets konden bijleren over een nieuwe cultuur en samenleving. “Een vakantie in een resort vinden we gewoon heel saai. Ik wilde iets beleven dat je nooit kan beleven op jezelf, zonder een organisatie.”
Met z’n allen op avontuur
Bart besloot om 8 maanden ouderschapsverlof te nemen en bracht een bezoek aan een infodag van Projects Abroad. Nog dezelfde dag koos hij drie projecten uit, waar hij gedurende zijn ‘sabbatical’ aan zou deelnemen.
Bart hoefde niet lang na te denken: “Ik had geen grote voorkeur waar ik heen wilde. Wat ik wel belangrijk vond was dat het een betekenisvolle reis zou worden. Op 1 dag was alles besloten. Het gaat ‘em uiteindelijk om de ervaring, niet over argumenten op tafel leggen waarom wel of niet.”
Waarom hij voor Projects Abroad koos, was ook eenvoudig uit te leggen voor Bart: “Ik ben heel erg geïnteresseerd in de natuur en waar die nog intact en onaangeroerd is, en Projects Abroad heeft zoveel keuzemogelijkheden hierin. De toegang was ook eenvoudiger en het totaalpakket was veel beter dan de concurrenten.”
Hij koos voor drie Natuurbehoud & Milieu projecten en een Cultuur & Samenleving project. De eerste was in Peru binnen het Taricaya Natural Reserve in het Amazone regenwoud, de tweede op de Afrikaanse savanne in Kenia en de derde in Fiji waar Bart zich richtte op de haaienbescherming en daarnaast het Cultuur & Samenleving project deed samen met het gezin. Hij zou zelf deelnemen aan deze projecten voor een langere periode, en zijn vrouw en kinderen zouden overvliegen om zich bij Bart te voegen, tijdens de schoolvakanties en met enkele extra weken vrijstelling van school.
Bart maakte de keuze om vrijwilligerswerk te doen vanuit eigen initiatief, net zoals zijn kinderen: “De kinderen zijn nooit geforceerd om mee te gaan, het moest echt vanuit henzelf komen. In het begin moest mijn vrouw er nog wat warm voor worden maar al snel veranderde ze van gedachte. De kinderen namen het woord ‘werk’ nogal letterlijk, ze dachten dat ze zouden gaan werken zoals ze dat kennen in België.”, lacht Bart.
Gepakt en gezakt, klaar voor de reis!
Toen ze vertelden aan vrienden en familie over de reisplannen, was er vooral een tweekamp van de mensen rondom hem. “Er was wat kritiek, maar ik probeer niemand ervan te overtuigen dat wat ik doe goed is. Ik deed het vooral voor mezelf”, vertelt Bart. “Zoiets als dit meemaken is zo’n groot verschil dan de verhalen die je hoort van iemand anders. Je moet het zelf beleven om te begrijpen wat het is.”
Voor het vertrek naar het eerste project in Peru, was het moeilijk in te schatten hoe het zou zijn. “Je weet niet hoe het is tot je er echt bent.”
Het amazonewoud als leerschool
Omdat de kinderen nog naar school gaan, moesten Bart en zijn vrouw Fabienne toelating vragen aan de scholen van Laurence (9) en Gilles (11) om de drie verschillende projecten te bezoeken. Uiteindelijk kregen ze toestemming om drie weken weg te zijn van school. “Er was gelukkig een heel goed begrip en ondersteuning van de scholen”, vertelt Bart. “Zij zagen ook de meerwaarde in van deze reizen. Wat de kinderen zullen zien in Peru, Kenia en Fiji is iets wat ze in België nooit zullen meemaken of beleven.”
Gilles en Laurence waren al snel verkocht en helemaal gek op het project in Taricaya. “Het werk en project werd aangepast naar de kinderen. Ze mochten dingen doen op het project en in het Amazonewoud waar ze thuis nooit de kans voor zouden krijgen zoals met dieren werken, maar ook vlinders en vogels spotten. Het was voor hen soms heel vermoeiend, maar ze waren er helemaal gek op.”
De kinderen klaagden nooit en beleefden de tijd van hun leven. “Er was op het project in Taricaya geen elektriciteit na 21 uur, gedurende de dag was dat er wel via een generator. Dat was in het begin hard, maar de kinderen vonden dit het leukst. Het water kwam uit de beek en om te drinken was er 1 centraal punt waar het water werd gefilterd. Onze kinderen hebben nooit geklaagd. Hoe meer ‘basic’ het was, hoe leuker ze het vonden.”
Naast het ontdekken van nieuwe diersoorten en het verkennen van het Amazonewoud, leerde het gezin ook een belangrijke les. “Het is meer zorgeloos en niet gejaagd zoals in de westerse wereld. We hebben samen heel veel bijgeleerd. We hebben de manier van leven beter leren begrijpen en de instelling van de mensen kunnen plaatsen", vertelt Bart. "Zo krijg je meer respect voor hun cultuur en hoe alles met de natuur verbonden is, de 'Circle of Life' en onze plaats daarin. Je krijgt een heel andere kijk op de wereld en onze kijk is zeker verbreed."
De uitdagingen voor het gezin
Niet alle projecten waren rozengeur en maneschijn, soms waren er uitdagingen voor het gezin. “Het gastgezin in Fiji was een ervaring op zich. Het huis had heel veel ongedierte. De kinderen hadden daar geen last van maar wij als ouders wel. Het rook ook niet heel fris, het was er heel warm en weinig hygiëne. Het was bijzonder om te ontdekken hoe de waarden zo anders liggen dan wat wij kennen. Je hebt ook niet het recht om even te gaan vertellen hoe het moet gebeuren. Het is hun gewoonte en hun leven. We hebben met dit cultuurverschil moeten leren omgaan gedurende het project.”
Het veiligheidsgevoel van het gezin werd nooit in twijfel gesteld: “We hebben ons nooit onveilig gevoeld, al was er theoretisch gezien wel onveiligheid in Kenia. Er waren politieke rellen daar door de verkiezingen [in de hoofdstad Nairobi, red.], maar we hebben er nooit iets van gemerkt. Het project wordt heel goed begeleid en de expertise van de medewerkers maakte indruk.”
Hij vond wel dat ze in Kenia het verst afstonden van de lokale bevolking. “Je verbleef in een huis met de andere vrijwilligers en het was iets te luxueus.”
Terugblik op de beleefde momenten
Uit de natuurbehoud projecten hebben we de meeste voldoening gehaald. Alles werd heel goed begeleid en je wordt direct opgenomen als deel van het team. Er is veel afwisseling op de projecten en alles is goed georganiseerd. Al was het in Peru soms een moeilijke communicatie door hun beperkte Engelse kennis”, vertelt Bart.
Er waren ook enkele grappige momenten op de projecten. “In Kenia hebben de kinderen Chapati gemaakt, en ondertussen waren ze aan het dansen met de locals. In de werkplaats in Peru viel er ook eens een tarantula van het dak, wat sommigen enorm deed verschieten!”, glundert Bart nog na.
Na terugkomst hebben de kinderen presentaties gemaakt voor op school. “Ze hebben voordrachten gemaakt over hun ervaring en dat vond iedereen op de school heel leuk. Ook in de hoop om meer mensen te inspireren om een vrijwilligersreis naar het buitenland te maken.”
Het begin van een avontuurlijke toekomst
De ervaring maakte een goede indruk op Bart en zijn gezin en hij maakt plannen voor de toekomst. “Lange reizen zoals deze gaan we nooit meer op een andere manier doen. Het is iets dat we nooit zullen loslaten.”
Hij droomt ondertussen verder om nog andere bestemmingen te ontdekken. “Ik wil nog naar Nepal, Cambodja, Mongolië, Belize en Midden-Amerika. Ik wil alle projecten doen!”, lacht Bart.
Zeker wanneer het een grote reis is, wil hij zijn gezin er opnieuw bij betrekken. “Misschien als de kinderen ouder zijn, dat ze ook reizen zullen maken die een impact hebben, die keuze ligt bij hen natuurlijk.”
Bart zweert bij het spreekwoord ‘dromen, durven, doen’. “Niet nadenken, gewoon doen. Er zijn heel wat argumenten om iets niet te doen in je leven. Maar als je voelt dat het goed is, dan komt het altijd in orde. Het is iets heel anders, dit soort vrijwilligerswerk, en je moet het vooral voor jezelf doen. Als je het voor jezelf doet, kan je het meeste delen met anderen en ook het meeste teruggeven.”
Wil je vrijwilligerswerk doen en het samen beleven met je dochter, moeder of het hele gezin? Neem dan contact met ons op voor meer informatie.
Dit verhaal is een persoonlijke ervaring van een vrijwilliger op dit project en dus een momentopname. Houd er rekening mee dat jouw ervaring hiervan af kan wijken. Onze projecten veranderen constant, omdat we inspelen op de lokale behoefte en we voortborduren op de behaalde resultaten. Ook verschillende weersomstandigheden kunnen de ervaring beïnvloeden. Lees meer over wat je kunt verwachten van dit project of neem contact met ons op voor meer informatie.
Onze partners
