Toen Annet Broertjes met pensioen ging na haar hele leven als psychologe gewerkt te hebben in Nederland, was ze vastberaden om haar professionele kennis en ervaring nuttig te blijven gebruiken. Ze besloot om vrijwilligerswerk te gaan doen in het buitenland. Na een positieve ervaring op het Sociale zorg project in Vietnam, is Annet net terug van 10 weken op het Psychologie project in Mongolië. Haar jarenlange ervaring in de psychologie was van grote waarde in Ulaanbaatar.
De eerste indruk van Mongolië
“Het is even wennen om weer gewend te raken aan Nederland na drie maanden in Mongolië te hebben geleefd, maar het begint vorm te krijgen”, lacht Annet. “Ik heb tien weken vrijwilligerswerk gedaan en de laatste twee weken heb ik door het land gereisd. Deze rondreis was echt de moeite waard en het was prettig om meer van het land te zien, maar ik vond het werk op het project nog zoveel waardevoller.”
Annet kan zich haar eerste indruk van Mongolië nog goed herinneren. “Ik dacht, jeetje… wat een betonnen stad. Hoe kan ik me hier comfortabel gaan voelen? Waar ga ik hier een plekje vinden waar ik kan ontspannen buiten het werk. De straten zijn heel kalm in vergelijking met bijvoorbeeld Vietnam”, zegt Annet. “Ik ben drie maanden in Hanoi geweest op het Sociale zorg project en dat was toch wel het tegenovergestelde, daar gebeurde van alles in de straten. In Ulaanbaatar gebeurde niets in het openbaar. Het was dus lastiger om gezellige plekjes te vinden.”
In tegenstelling tot de eerste indruk die Annet kreeg van Ulaanbaatar, was ze direct onder de indruk van de voorzieningen op het project.“Ik heb gewerkt in drie verschillende centra en de voorzieningen waren overal heel gevorderd. Ik was voornamelijk aan het werk in het M&C (Maternal & Child Health) centrum, maar ook in het centrum voor autisme en het nationale kankercentrum en in een rehabilitatiecentrum voor mensen met allerlei verschillende handicaps.”
Lezingen en counselsessies in het centrum voor autisme
Het centrum voor autisme is een NGO opgezet door en voor ouders van kinderen met autisme. Ze delen elkaars kennis tijdens allerlei meetings en counselsessies.
“De vrouw waarmee ik samenwerkte in het centrum voor autisme was heel doortastend en wilde volledig gebruik maken van mijn aanwezigheid”, zegt Annet. “Het is zelfs op de website gezet dat ik aanwezig was en als de ouders van kinderen met autisme interesse hadden, dan konden ze een afspraak maken voor een counselsessie."
De interesse bij de ouders was groot en er werd heel veel gereageerd op deze uitnodiging. “Het is dankzij de vrouw van de organisatie en de ouders die zich inzetten voor het centrum dat deze counselsessies opgezet konden worden."
Annet deed het werk nooit alleen. “De counselsessies deden we met z’n tweeën want ik mocht niet alleen werken. Bovendien spraken lang niet alle ouders voldoende goed Engels en zorgde mijn Mongoolse collega voor de vertaling. De samenwerking was heel gelijkwaardig. De consultaties waren eenmalig.”
Een uitwisseling van kennis en ervaring
Annet kon haar kennis over autisme niet alleen doorgeven tijdens de counselsessies, maar ook tijdens lezingen en presentaties. Ze was diep onder de indruk van de kennis van de ouders. “Het niveau bij de ouders ligt veel hoger dan bij de ouders in Hanoi, Vietnam. Ze hebben alle kennis via Internet en internationale contacten bij elkaar geschraapt en vertaald naar het Mongools.”
Dit stond in sterk contrast met de neurologen in het M&C-centrum die heel weinig wisten over deze aandoening. Uiteindelijk kreeg Annet het verzoek om een presentatie te geven over de werking van de hersenen van kinderen met autisme. “Na afloop kreeg ik te horen dat ze het zodanig leerzaam vonden, dat ze een tweede presentatie wilden over de symptomen van Autisme.”
Creatieve therapie voor kinderen met kanker
Niet alleen haar ervaring als psychologe en expert op het gebied van autisme werd goed benut. De sociaal werker van het M&C-centrum had in mijn cv gelezen dat ik ooit creatief therapeute was geweest. Ze was al langere tijd van plan om met creatieve therapie te beginnen op de afdelingen waar kinderen langer moeten verblijven en ze heeft mijn aanwezigheid aangegrepen om dat van de grond te krijgen. Ze heeft mij als inspirator gebruikt. Ze heeft met haar leidinggevende gesproken en een ruimte toebedeeld gekregen. 2 weken voor mijn vertrek is het van start gegaan en bij de allereerste creatieve therapiesessies ben ik haar assistente geweest.
Ze deden samen groepswerk waar de kinderen al praten en op papier zichzelf konden uitdrukken. “Het was eigenlijk een soort van creatief groepswerk met verf, krijtjes, papier, plakband, heel simpele dingen. De eerste keer hebben we samen een bloem gemaakt. Tijdens een andere sessie waren de ouders erbij en dat waren heel ontroerende momenten.”
Het was voor Annet jaren geleden dat ze creatieve therapie had gegeven, maar ze vond het leuk om het in een ander land weer op te pikken. “Het was helemaal niet gepland en puur het initiatief van de sociale werker. Ze heeft mijn aanwezigheid heel goed benut. Het was heel bijzonder. Ik vond dit zonder twijfel het leukste werk tijdens het project.”
De start van een nieuwe samenwerking
Annet had tijdens haar vrijwilligerswerk heel goede contacten met vrouwen/moeders van het centrum voor autisme. Zij waren namelijk heel tevreden met Annet’s aanwezigheid. Ze huren bijvoorbeeld ruimtes om lezingen te geven, en dat is erg duur. De aanwezigheid van Annet kon echter voor een samenwerking zorgen tussen twee verschillende instellingen. “Door mijn komst hebben we de lezing in het Rehabilitatiecentrum kunnen geven. Het was een heel mooi toeval. De voorzitter van het centrum voor autisme was ook enthousiast naar toekomstige samenwerkingen met het Rehabilitatiecentrum. Ik hoop dat ze nu vaker een beroep op elkaar gaan doen."
Mongolen en bijgeloof
Annet heeft tijdens haar tijd in Mongolië niet alleen veel geleerd over de gezondheidszorg en de uitoefening van psychologie, maar ook veel over de gewoonten van de Mongolen. Die verschillen erg van de Nederlandse/Belgische gebruiken. “In Mongolië heerst nog een groot bijgeloof en de bevolking gelooft bijvoorbeeld dat dinsdag geen goeie dag is om naar het ziekenhuis te gaan, daarom zijn er die dag veel minder cliënten.”
Ook merkte Annet op dat de lokale bevolking heel erg op zichzelf leeft en niet direct open staat voor vreemden. “De vrouw van het centrum voor autisme zei me op de eerste dag dat Mongolen niet goed zijn met feedback. Ik dacht nou, wat is daar de betekenis van, maar het werd al snel duidelijk toen ik aan tafel zat met de ouders van het centrum voor autisme.”
Niet alleen de feedback was hier afwezig, ook de mimiek verschilde van wat Annet gewoon is in Nederland. “Als je in Nederland aan tafel komt zitten dan maak je oogcontact of mompel je een groet. Maar toen ik op een dag tussen patiënten zat in het kankercentrum, gebeurde er helemaal niets. Ze kijken je zelfs niet aan”, vertelt Annet.
Ook waren er bepaalde gebruiken die Annet niet kende. “Het is de gewoonte in Mongolië om elkaar de rechterhand te geven als je per ongeluk elkaars voet stoot bij het zitten. Soms zag je dan mensen om de meest rare momenten elkaar de hand schudden en dan denk je ‘oh had er weer iemand elkaars voet gestoten!’”, lacht Annet.
Al deze ervaringen maakten dat Annet haar tijd op het Sociale Zorg project in Mongolië samenvat als ‘zeer interessant maar niet altijd heel gemakkelijk.’ Annet: “Het helpt als je stevig in je schoenen staat. Het is vooral voor mensen met heel wat ervaring, maar het kan ook heel interessant zijn voor mensen die in de sector willen terecht komen en psychologen willen observeren. Dan is dit project ook heel geschikt.”
Wil je ook net zoals Annet jouw kennis delen en praktijken observeren op een Kinderopvang project in het buitenland? Ontdek alle mogelijkheden hier.
Dit verhaal is een persoonlijke ervaring van een vrijwilliger op dit project en dus een momentopname. Houd er rekening mee dat jouw ervaring hiervan af kan wijken. Onze projecten veranderen constant, omdat we inspelen op de lokale behoefte en we voortborduren op de behaalde resultaten. Ook verschillende weersomstandigheden kunnen de ervaring beïnvloeden. Lees meer over wat je kunt verwachten van dit project of neem contact met ons op voor meer informatie.
Onze partners
